II. Dünya Savaşı’na kadar bir erkeğin başında şapka olmadan evinden çıkması neredeyse düşünülemezdi. Ancak daha sonra şapkanın yavaş yavaş gözden düşmesi başladı.
Fransız moda tasarımcısı Christian Dior 1954 yılında “Şapkalar olmadan medeniyet olmaz” demişti. Bir bakıma Dior haklıydı, çünkü 1920’lerin sonlarına kadar şapka her saygın erkeğin gardırobunun vazgeçilmez bir parçasıydı ve diğer şeylerin yanı sıra sosyal statüyü işaret etmek için kullanılıyordu.
Bununla birlikte, II. Dünya Savaşı’nı takip eden yıllarda şapkanın modası geçmeye başladı ve bunun en önemli etkenlerinden biri de sosyal sınıfların dağılmasıydı.
Gençler Başı Açık Gezmek İstiyordu
İki dünya savaşı arasındaki yıllarda, orta sınıftan daha fazla genç, daha önce üst sınıf için ayrılmış olan ve uygun kıyafet için katı kuralları olan üniversitelere erişim kazandı.
Ancak öğrenci kompozisyonu değiştikçe, giyim normları da değişti ve gençler arasında şapka geçmiş günlerin gereksiz bir kalıntısı olarak görülmeye başlandı.
Bu norm, gençler eğitimlerini tamamlayıp işgücüne katıldıkça toplumun geri kalanına da yayıldı.
Bazı tarihçilere göre, savaş sonrası dönemde otoyol sisteminin gelişmesi de şapkanın gözden düşmesine katkıda bulundu.
Uzun yollar, uzun mesafelere seyahat etmeyi kolay ve rahat hale getirdi ve otomobili herkes için erişilebilir kıldı. Örneğin, 1920 yılında ABD’de nüfusun %1’inden azı araba sahibiyken, bu rakam 1940’ta yaklaşık %25’e, 1970’te ise tam %55’e yükseldi.
Trenlerin, tramvayların ve at arabalarının aksine, arabaların tavanları çok alçaktı ve bu da şapkaları son derece kullanışsız hale getiriyordu.
Dahası, erkekler artık kendi arabalarında otururken kendilerini rüzgardan ve hava koşullarından şapka ile korumaya ihtiyaç duymuyorlardı.